กรณีศึกษา

โครงการพัฒนาความมั่นคงในการจัดการสิ่งแวดล้อมของจังหวัดฉะเชิงเทราด้วยระบบบริหารข้อมูลอัจฉริยะการจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อม

โครงการนี้มีเป้าหมายในการสร้างระบบบริหารข้อมูลอัจฉริยะการจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อม ในรูปแบบของ Platform บริหารจัดการข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมระดับจังหวัดที่พร้อมรองรับการขยายผลการใช้งานไปยังจังหวัดอื่นได้ในอนาคต โดยพิจารณาเริ่มต้นโครงการในพื้นที่จังหวัดฉะเชิงเทรา ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของเขตพัฒนาพิเศษภาคตะวันออก (EEC) กำลังมุ่งสู่การพัฒนาเป็นเมืองอัจฉริยะ (Smart city) และเป็นพื้นที่มีความพิเศษที่พึ่งพาฐานของความอุดมสมบูรณ์ของทรัพยากร จำเป็นต้องมีการวางโครงสร้างพื้นที่ในการบริหารจัดการสิ่งแวดล้อมในพื้นที่ที่อาจจะได้รับผลกระทบจากการขยายตัวของเมืองจากอุตสาหกรรมในยุคอุตสาหกรรม 3.0 ไปเป็นอุตสาหกรรมสมัยใหม่หรือ 4.0

โดยการดำเนินงานของโครงการได้มุ่งเน้นไปที่การบริหารจัดการข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมเชิงบูรณการใน 3 ด้าน ได้แก่ ด้านการจัดการคุณภาพน้ำด้วยการบริหารวัฏจักรน้ำ การจัดการคุณภาพอากาศด้วยโมเดลคาดการณ์ทางคณิตศาสตร์ และการจัดการขยะชุมชนและขยะอุตสาหกรรมด้วยแนวทาง Circular Economy

โครงการนี้ได้รวบรวมข้อมูลพื้นฐานสำหรับการเลือกเทคโนโลยีที่เหมาะสมมาใช้เพื่อแก้ไขปัญหาคุณภาพน้ำในแหล่งน้ำธรรมชาติเสื่อมโทรมให้กับชุมชนและเกษตรกร การติดตามเฝ้าระวังคุณภาพน้ำในแหล่งน้ำที่ใช้เป็นน้ำเพื่อการอุปโภคบริโภคและการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำในแม่น้ำบางปะกง และการใช้หลักการวัฏจักรน้ำคุณค่าเพื่อนำน้ำทิ้งกลับมาใช้ใหม่ให้ตรงตามคุณภาพน้ำของกิจกรรมภาคชุมชนและการเกษตร จะช่วยบรรเทาการขาดแคลนน้ำและเป็นการพัฒนาความมั่นคงทางด้านน้ำและอาหารของประเทศอีกทางหนึ่งด้วย

ระบบบริหารข้อมูลอัจฉริยะฯ ด้านการจัดการคุณภาพอากาศ สภาวการณ์มลพิษอากาศ ได้สร้างความเข้าใจเกี่ยวกับแหล่งที่มาและความเป็นไปของมลพิษอากาศ โดยระบบบริหารข้อมูลอัจฉริยะในการจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อมในระดับจังหวัดจะช่วยให้เกิดความตระหนักและตื่นรู้เกี่ยวกับความสามารถในการรองรับ (carrying capacity) ของบรรยากาศของพื้นที่ฉะเชิงเทราทั้งในด้านของประชาชน ภาครัฐ และผู้ประกอบกิจการพลังงาน และช่วยสนับสนุนภาครัฐในการจัดการคุณภาพสิ่งแวดล้อมอย่างบูรณาการ ให้การตัดสินใจพัฒนาพื้นที่เกิดบนฐานของข้อมูลและหลักวิชาการยิ่งขึ้น

นอกจากนี้ โครงการฯได้กำหนดแนวทางในการบริหารจัดการขยะของอำเภอบางปะกงในเชิงบูรณาการ เพื่อเพิ่มโอกาสในการปรับรูปแบบการบริหารจัดการขยะแบบเดิมไปสู่การจัดการขยะชุมชนและขยะอุตสาหกรรมในรูปแบบ Circular Economy ผสมผสานเข้ากับเทคโนโลยีอัจฉริยะ เช่น ระบบตรวจนับขยะในลำน้ำ ระบบถังขยะอัจฉริยะ เพื่อให้เกิดการติดตามการจัดการขยะชุมชนและขยะอุตสาหกรรมได้ และสามารถนำข้อมูลที่ได้มาเป็นส่วนหนึ่งในการเลือกเทคโนโลยีและเทคนิคทางสังคมในการเข้าไปจัดการกับขยะในแต่ละประเภทได้อย่างเหมาะสม โดยมีเป้าหมายที่จะพัฒนาเมืองฉะเชิงเทราให้เป็นต้นแบบของเมืองอัจฉริยะด้านการจัดการสิ่งแวดล้อมต่อไปในอนาคต

ที่มา

คณะวิศวกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

รายละเอียดที่เกี่ยวข้อง:

อื่นๆ

CU Innovations for Society ภารกิจกู้วิกฤติโควิด-19 เพื่อคนไทย

เมื่อโลกถูกเขย่าอย่างรุนแรงด้วยเชื้อไวรัสที่แพร่ระบาดกลายเป็นโรคอุบัติใหม่ “โควิด-19” ปลุกให้หลายประเทศจำเป็นต้องลุกขึ้นมารับมือกับโรคร้ายนี้เพื่อดูแลประชาชนคนในชาติของตนรวมถึงประเทศไทยของเราด้วย

ฟาร์มโคนมไทยเฮ! จุฬาฯ ตั้งศูนย์วิจัยพร้อมถ่ายทอดเทคโนโลยี ยกระดับนมไทยยืนหนึ่งในอาเซียน

ในปี 2563 ประเทศไทย มีกำลังการผลิตน้ํานมดิบจากแม่โคนมในประเทศได้ราว 3,500 ตัน/วัน จากแม่โคทั่วประเทศ ประมาณ 310,000 ตัว โดยแม่โคนมไทยได้รับความนิยมจากประเทศคู่ค้าในสมาชิกอาเซียนและต้องการนำเข้าแม่โคนมจากไทยเพราะสามารถพัฒนาสายพันธุ์ได้เหมาะสมกับสภาพภูมิอากาศเขตร้อนชื้นของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้ดี จึงทำให้ไทยสามารถส่งออกแม่โคนมได้ 840 ตัวต่อปี ในขณะที่คู่แข่งทางการค้าที่สำคัญของไทยในภูมิภาคอาเซียนคือออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ที่ส่งออกผลิตภัณฑ์นมเข้ามาจำหน่าย และยังขยายฐานการผลิตเข้ามาแข่งขันตีตลาดของไทย

จุฬาอารี นวัตกรรมทางสังคมเพื่อขับเคลื่อนสังคมผู้สูงอายุไทย

จากรายงานของสำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติระบุว่าในปี พ.ศ. 2564 สังคมไทยจะเปลี่ยนเข้าสู่สังคมสูงวัยอย่างสมบูรณ์ การเป็นสังคมสูงวัยสะท้อนถึงความสำเร็จของมนุษยชาติ ในการที่จะมีชีวิตยืนยาวขึ้นอย่างมาก

บางโพลีฟวิ่งแล็บ: โครงการสร้างแพลตฟอร์มการเรียนรู้ร่วมกับชุมชน ผ่านการวางแผนการอนุรักษ์และพัฒนาชุมชนถนนสายไม้บางโพ

คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ดำเนินโครงการวิจัย Bang Pho Living Lab ได้รับทุนสนับสนุนจาก ศูนย์กลางนวัตกรรมทางสังคมแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ไม้ของชุมชนถนนสายไม้ ย่านบางโพให้กลับมาเป็นที่รู้จักและส่งเสริมการสืบทอดภูมิปัญญาของชุมชน ผ่านการสร้างพื้นที่ร่วมทดลองปฏิบัติการจริง โดยนิสิต 266 คน